Archiwa tagu: Wadi Rum

Jordania – dzień 4

Opublikowany przez
Odpowiedz

Rankiem po ogarnięciu się po mokrej nocy poszliśmy na śniadanie, po którym Khaled zawiózł nas do Wadi Rum, skąd dobę wcześniej nas odbierał. Zamówił nam tam taksówkę, więc pożegnaliśmy się z sympatycznym i gościnnym Beduinem i wyruszyliśmy w stronę miasta Akaba przy granicy z Izraelem.

Miasto jest strefą wolnocłową i przy wjeździe do niego stoi punkt kontrolny, gdzie wybrane pojazdy, pasażerowie i ich bagaże są sprawdzani. Na miejscu mieliśmy około godziny do odjazdu autobusu w stronę Ammanu, więc korzystając z tej chwili poszliśmy na plażę, żeby choć zamoczyć nogi w Morzu Czerwonym. Wracając na dworzec autobusowy znaleźliśmy zupełnie przypadkiem po drodze sklep z alkoholem, gdzie ceny – jak na warunki jordańskie – były naprawdę korzystne. Wsiedliśmy w autobus, który przecinał kraj na północ jadąc główną autostradą. Widoki były niespecjalnie ciekawe – skały albo piach, więc można było oddać się oglądaniu filmów, czytaniu książki albo po prostu chwilę pospać.

Podróż trwała ponad 5 godzin i wieczorem dotarliśmy do stolicy Jordanii Ammanu. Z dworca autobusowego postanowiliśmy taksówką dojechać do hotelu, ostro targując się o cenę przejazdu, ponieważ odległość nie było specjalnie duża. Pojazd był dość oryginalny – miał rozbitą przednią szybę (jak by kogoś potrącił), a szyba w bocznych drzwiach z tyłu w ogóle się nie zamykała. Natomiast hotel nieciekawy z zewnątrz,  wewnątrz okazał się całkiem niezły jak na cenę, którą za niego zapłaciliśmy. 

Po rozlokowaniu się w pokoju ruszyliśmy w miasto. Naprzeciwko hotelu stoją ruiny rzymskiego teatru – niestety było już późno i nie dało się do nich wejść. Za to ulice tętniły życiem – chodząc wśród niezliczonych stoisk z różnego rodzaju towarami natrafiliśmy na sklep z alkoholem ukryty między innymi i niespecjalnie oznaczony. Zakupiliśmy niewielkie ilości płynów na wieczór z powodu ich dość wysokich cen. Zrobiliśmy jeszcze krótki spacer po mieście zakończony bardzo obfitą  kolacją w lokalu serwującym kurczaki na różne sposoby. Porcje, które otrzymaliśmy, były gigantyczne i kosztowały niewiele. Potem pozostało już tylko udać się do hotelu i kłaść się spać.

  • sdr

Ostatni dzień rano to już jedynie niezbyt obfite śniadanie i taksówka na lotnisko – tak skończyła się krótka jordańska wyprawa i wróciliśmy z ciepłego o tej porze roku kraju do już dość zimnego Krakowa.

Zapraszam do obejrzenia filmu z wyprawy przygotowanego przez Barwina (Mariusz Barwiński). Niektóre wykorzystane zdjęcia (głównie te, na których jestem) są również jego autorstwa.

Jordania – dzień 3

Opublikowany przez
Odpowiedz

Trzeciego dnia, w środę o świcie, wyruszyliśmy taksówką dalej na południe, w stronę Wadi Rum. Mieliśmy spędzić dobę na pustyni. Gdy dotarliśmy na miejsce, po niedługim oczekiwaniu pojawił się nasz arabski gospodarz Khaled, z którym się wcześniej umówiliśmy. Przekazał nas w ręce kilkunastoletniego chłopaka kierującego Toyotą, którą mógł jeździć pewnie jego dziadek. Zapakowaliśmy się na pakę pickupa i ruszyliśmy z maleńkiego miasteczka na pustynię do pierwszego punktu, którym była dawna siedziba filmowego Lawrence’a z Arabii.

Na miejscu stał oczywiście spory namiot z Beduinem serwującym herbatkę i sprzedającym różnego rodzaju pamiątki. Stamtąd pojechaliśmy wgłąb pustyni zatrzymując się w kilku niesamowitych miejscach, jak wydma z pomarańczowym piaskiem, przy skałach, gdzie znaleźć można rysunki zostawione przez wędrujące tamtędy kiedyś karawany czy też skałę w kształcie grzyba.

Po zaliczeniu tych nietuzinkowych atrakcji nasz młody kierowca zatrzymał się w załomie jednej ze skał, gdzie zaczął przygotowywać posiłek. Jak na swój wiek szło mu bardzo sprawnie i po kilkudziesięciu minutach zaserwował nam kilka naprawdę smacznych dań. Po pustynnej uczcie odbywającej się na rozłożonym na ziemi dywanie, ruszyliśmy w dalszą drogę. Nasz przewodnik zostawił nas przed wejściem do kanionu, który mieliśmy przejść pieszo. Obiecał czekać samochodem po drugiej stronie – na szczęście słowa dotrzymał. Potem było jeszcze kilka atrakcji w postaci skalnego mostu, niesamowitych widoków z wysokiej wydmy na łączące się dwa kolory piasku na pustyni czy skały nazywanej kura i jajko.

Dotarliśmy do obozu, w którym mieliśmy nocować. Przydzielono nam mały domek-namiot z wygodnymi łóżkami i jednym gniazdkiem elektrycznym. W obozie można było też skorzystać z toalety, a jeśli ktoś miał taką potrzebę – również z prysznica. Trzeba pamiętać, że woda na pustyni jest dobrem rzadkim i cennym, dlatego należy jej używać oszczędnie i rozważnie. Po niedługim odpoczynku Beduini zaprosili nas na kolację do dużego namiotu, gdzie płonęło już palenisko – ogień tworzył przyjemny nastrój. Przygotowanych było kilka różnych, przepysznych potraw. Parzyła się oczywiście herbatka, można także było skorzystać z shishy (za opłatą). Siedząc tak w międzynarodowym towarzystwie raczyliśmy się smacznymi daniami, zapaliliśmy shishę i poszliśmy spać. Ponieważ niebo było pochmurnie, noc była naprawdę czarna i nie było kompletnie nic widać – nie zobaczyliśmy więc rozgwieżdżonego, pustynnego nieba. Panuje tu też niesamowita cisza. Położyliśmy się spać, a w nocy nastąpiło coś, czego kompletnie się nie spodziewaliśmy – zaczął padać deszcz! Barwin, który spał koło okna i chciał wysuszyć sobie buty, niestety obudził się jeszcze bardziej mokry, ponieważ przez okno do środka wlała się woda.